ز بالاش بر سرو بستم سخن خرد گفت کوتاه بینی مکن لب لعل او درج یاقوت بود که از گوهران درج را قوت بود زبان بسته طوطی ز گفتار او سهی سرو در بند رفتار او دل شب شدادی ز گیسوی او مه نو خیالی ز ابروی او دل آشوب در بند آفاق بود به […]

شما را اگر دوستی در سر است می و جام اینجا مهیاتر است بپذرفت پیران از آن پیلتن بیامد بر نامدار انجمن به گردان توران سراسر بگفت بماندند گردان از آن در شگفت زتورانیان بود هفتاد گرد فرامرزشان سوی آن خیمه برد برفتند در خیمه پور زال نشستند شادان و فرخنده فال فرامرز و بانو […]

که گر می پذیری درین صیدگاه کنی سربلندم در این جایگاه یک امروز و فردا هم اینجا بیا تو مهمان مایی و ما کدخدا دو روزه در این دشت با یکدگر بباشیم با شادی و نوش خور مگر بیخ کین از جهان برکنیم ز دل دوستی در میان آوریم ابا همدمان باده نوشیم شاد زکین […]

پس آنگاه چون لخت و دولت به هم برفتند با کوس و چتر و علم ابا باز و شاهین و با چرخ و یوز برفتند آن هر دو یل کینه توز شکارافکنان تا به توران زمین که از چرخشان دل نبودی غمین گزیدند سرچشمه ای دلپذیر کشیدند از آن خسروانی سریر همان سبز خیمه برافراختند […]

چو بانو در آن جنگ پیکار دید جهان بر جهان بین خود تار دید بنالید از دل به پروردگار کای خالق و رازقِ مور و مار به پاکی و ذاتی به یکتا یکی که گیتی ندیدست همتا یکی به قدر و به اعزاز پیغمبران که هستند در راه دین سروران که دشمن نسازی به ما […]

برفتند اندوه گین هر دوان به ایوان رستم گو پهلوان تهمتن بدیدند در پیش در زمین بوسه دادند پیش پدر ببوسیدشان روی و پرسید حال که امروز دارید گویا ملال غبار از چه بنشسته بر رویتان پریشان چرا گشته این مویتان گل سرختان سخت پژمرده است مگر از کسیتان دل آزرده است چنین پاسخ آورد […]

بدانست رستم که او سرکش است که در جنگ همچون که آتش است وز آن پس به کین سوی او حیله کرد برآورد بر چرخ گردنده گرد دو یل، نیزه بر نیزه انداختند چو آتش به پیکار هم تاختند زره حلقه حلقه زیکدیگران به نیزه ربودند آن سروران به نیزه ربودند از هم زره زره […]

چو دریا دل بانو آمد به جوش فرامرز چون شیر برزد خروش به آواز گفتش که ای بدنژاد که باشی چنین گفته آری به یاد چنان برکشم من زبان از دهن که دیگر نگویی بدین سان سخن به خنجر جدا سازم از تن سرت بکوبم به گرزگران پیکرت بدوزم به تیرت چو سوزن، حریر که […]

به فرمان دادار فیروزگر ز رستم بشد دخت شه بارور یکی پور زاد آنگهی دخت شاه که دیدار او آرزو کرد ماه بیاورد نزدیک رستم چو باد تهمتن، فرامرز نامش نهاد چو پرورده شد بر غم و درد و رنج گذشت از برش بی زیان سال پنج به خردی دلارای و پرکار بود نشان مهی […]

سپر در پس پشت خود کرد تنگ به کف نیزه بگرفت از بهر جنگ فرو برد پا در هلال رکاب به زین اندر آمد یل کامیاب همی راند باره به دشت نبرد که ناگه بیامد یکی تیره گرد برون آمد از گرد دیوی به دشت که از دیدنش آسمان خیره گشت سرش گنبدی بود و […]

ایا قادر پاک ودانای راز تویی خالق وقادر کارساز تواز قدرت خویش گشتی پدید تو دادی در بسته ها را کلید تو کردی مراین طاق زرین،عیان منقش نموده بر او اختران درخشان شده هریک اندر سپهر چو مریخ و ناهید و برجیس ومهر به خور دادی این پرتو و نور وسوز زصنعت شده ماه،عالم فروز […]

به نام تو ای داور بی نیاز به جز تو نباشد کسی چاره ساز تو خلاق و رزاق پروردگار کنی بنده از لطف خود،رستگار به غیر از وجود تو هستی کجاست که هستی ما خود پرستی به ماست هرآن کس که شد مرد یزدان پرست کند هیچ خود را به امید،مست به هستی یزدان گوا […]

الا ای خرد مغز سخن دلت برگسل زین سرای کهن که او چون من و چون تو بسیار دید نخواهد همی با کسی آرمید اگر شهریاری،اگر پیشکار تو اندر گذاری واو پایدار چه با رنج باشی،چه با تاج و تخت ببایدت بستن به فرجام،رخت اگر آهنی،چرخ بگدازدت چو گشتی کهن با زننوازدت چو سرو دلارای […]

به زال ستمدیده رفت آگهی که گشت از فرامرز،گیتی تهی بزد آه و بگسست از لب،نفس همی زد سر خویش را بر قفس همی گفت کای بیوفا روزگار برآوردی از ما به یک ره دمار همان خواهرانش خبر یافتند زگیتی همه روی برتافتند به خنجر بریدند عنبر کمند به فندق شخودند بادام وقند ز نرگس،شب […]

زدرگاه شاهی دمیدند نای سپهبد به اسب اندر آورد پای سواران او کمتر از پنچ صد به گیتی چنین بد به مردم رسد بدان اندکی پیش ایشان شدند چوگل پیش باد گل افشان شدند نگه کرد جاماسب اندر شمار زدیده ببارید خون بر کنار بدو گفت بهمن که این گریه چیست چنین روز فرخ چه […]

زبس رنگ و افسون و نیرنگ وفن زپیشش برفتند آن چار تن برفتند یک نیمه از تیره شب نهانی زگفتارها بسته لب بیامد سیه مرد با سی هزار زگیلان،تبردار وزوبین گذار شب تیره وهول دشمن به جای فرو برده هریک به دست وبه پای سیه مرد گفت ای سواران نیز همانا که دارید راه گریز […]

چو بر زهره،تیره شب الماس کرد هوا روز روشن،شب تار کرد به هردو سپاه اندرآمد کمی زهم بازگشتند هردو غمی سیه مرد را شاه ایران بخواند ابا او زهر در سخن ها براند بدوگفت امشب برو با سپاه برایشان زهر سو بگیرید راه که دانم که امشب مر آن بدنژاد همی روی بر راه خواهدنهاد […]

دگرباره هردوبرابرشدند همه پیش زوبین وخنجرشدند بدان اندکی لشکرپهلوان یکایک فداکرده پیشش روان فرامرزدرپیش صف بانگ زد که ای نامداران پاکیزه قد بدانید کامروز روزیست بد اگر نام مانیم وگر سر رود هرآن کس که برگردد از کارزار ازو دشمن دون برآرد دمار بگفت این و لشکر برآمدبه جوش تو گفتی زمین گشت پولاد پوش […]

فرامرز را آگهی شد که زال بماندست چون مرغ بی پر وبال گرفتار بر دست بهمن چنان که مرگ آرزو آیدش هر زمان مر او را زپولاد،زندان و بند به تن،سوگوار و به دل،درد مند صد و شصت من بند برپای او یکی آهنین قفس جای او شده سیستان سر به سر چون غبار سرای […]

یکی داستانی کنون در خور است که دانش فراوان بدو اندر است سه فرزانه بودند جایی به هم نشسته زگردون گردان دژم یکی گفت کز راه باریک من بتر نیست از درد،نزدیک من همه دردمندی شود تیره خوی بود بی گمانیش از مرگ روی دگر گفت ما این نخوانیم بد به جایی که نیکو به […]

به دینارگون گشت دریای قیر بزد بر دل موج خورشید پیر به دروازه ها لشکر انبوه شد زجوشن در شهر چون کوه شد ندیدند کس را به دیوار بر نه آواز نه جنبش جانور سواری یکی نیزه بنهاد زود به باره برآمد به کرداردود چو او بی گمانه پلی بازکرد فرورفت دروازه را بازکرد به […]

گروهی به خورشید یل بازخورد برانگیخت او اسب و برخاست گرد بیفشرد خورشید یل نامجوی فرودآمدش هریک از پیش رو دو مرد از دلیران دشمن بکشت سرانجام،زخمی رسیدش درشت دگر رنجش آمد بر اسب دژم یکی سنگ نیز آمدش بر شکم بیفتاد خورشید و بر پای خاست کمرگاه برزد کمین کرد راست چو تیری به […]

از آنجا فرامرز باده هزار دلیران و گردان و مردان کار چوباد وزان تاختن را بساخت شب وروز ناسود و تازنده تاخت چو بازارگه درهم آشوفتند شده زنده زان خوردشان کوفتند سیه مرد دیلم کمین برگشاد بدان سگزیان تیغ اندرنهاد فرامرز یل با دلیران کین رسیدند نزدیک بهمن به کین گشادند بازوی شمشیر زن فداکرده […]

پس آن نامه را زود پاسخ نوشت به خون دل و دیده اندر سرشت سرنامه، نام توانا خدای جهاندار نیروده رهنمای خداوند پیروزی نام وکام رساننده بندگان را به کام ازو آفرین باد بر زال زر جهان پهلوان نامدار و هنر روان باد بر کام او چرخ پیر خلیده دل دشمنانش به تیر بدان ای […]

ازو نامه بستد فرامرز راد بخواند و ببوسید وبر سرنهاد زدیده ببارید خوناب چند دل از گردش چرخ گردان نژند که بر ما به یکباره پشت آورید چنین روزگاری درشت آورید پدر،کشته ودودمان،مستمند پسر،زارگشته،نیایش به بند همان سیستانی که گرشاسب کرد از آن شاه بهمن برآورد گرد اگر من زکابل گریزان شوم همان به که […]

سر نامه از زال بسیار سال که گردون ورا کرد بی پر و بال ازو چرخ بستد همه گرد و مال شد از گشت گردون،بی پر وبال به نزد نبیره فرامرز گو که درهند،شاه است و هم پیشرو بدان ای پسر کین جهان دیده پیر کهن گشته از عهد نوروز دیر زمانه درآوردش اکنون زپای […]

چو یک سال بگذشت از روزگار بدو داد جان آفرین کردگار از آن دختر شاه فرطورتوش یکی پورش آمد چو فرخ سروش ورا نام کردند سام دلیر سرافراز وفرخ پی ودلپذیر تو گفتی مگر زنده شد سام گرد بزرگی و گردی مر او را سپرد پس از سال دیگر ورا همچنین همان پاک یزدان جهان […]

چو یک چند نزدیک شاه جهان ببود آن سرافراز روشن روان سوی بازگشتن به هندوستان همی زد به نزدیک سرداستان به نوعی یکی عهد بنوشت شاه زبهر فرامرز لشکر پناه همه کشور سند و هندوستان زقنوج کشمیر چون بوستان همان منزل مرغ با مرز چین بدو داد پیوسته شاه گزین یکی تاج با طوق و […]

چو چندی برآسود پیش نیا جوان سرافراز پر کیمیا سوی شهر ایران بسیچید را ابا گنج و باکوس وپیل و سپاه هرآن چیزکو را در آن روزگار به دست آمد از هرسویی بی شمار زگنج و زاسبان واز تاج وتخت بیاورد نزد شه نیک بخت چوآمد به نزدیک ایران زمین خبریافت زو شهریار گزین کس […]

درین سال،شاه جهان کدخدای فرستاده ای گرد وپاکیزه رای کجا نام او بود گرزسپ شیر هم از تخم کشواد گرد دلیر ابا نامور صد هزار از گوان دلیران وگردان روشن روان فرستاد تا پهلوان زاده را سپهبد فرامرز آزاده را بیاید به نزدیک آن بارگاه به دیدار او شاد گردد سپاه یکی نامه فرمود با […]