عنوان: کاوه،آهنگری فرودست یا خدایی فرود آمده
نویسندگان: دکتر سید کاظم موسوی / اشرف خسروی
سابقه شغلی یا تحصیلی نویسندگان: استادیار زیان و ادبیات فارسی دانشگاه شهرکرد / دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه شهرکرد
تاریخ نگارش: بهار ۱۳۸۸ هجری شمسی
منبع: مجلۀ بوستان ادب دانشگاه شیراز، دورۀ اول، شمارۀ اول، بهار ۱۳۸۸
چکیده مقاله:
ذهن آدمی از دیرینه ترین زمان تاکنون سرشار از آرزومندی و بلندپروازی بوده و تفکر در جهان مادی، خوداندیشی وچشم اندازی بلند و فراتر از خود داشتن، همواره در وجود انسان نهفته بوده است. اگرآدمی می تواند به جایی برسد “”که به جز خدا نبیند”” نتیجه ی همین گستره‌ی وجودی است. سیر نوسانی صعودی و نزولی یکی دیگر از ویژگی های ذهن انسان است. این حرکت همواره در اسطوره، فلسفه و تاریخ خود را نشان داده است. از آن جا که در اسطوره ذهن آدمی اختیار به نسبت مطلقی دارد، این سیر در آفرینش، گزینش، دگرگونی و تلفیق پدیده های اسطوره ای بیشتر خود را نشان می دهد. کاوۀ آهنگر، یکی از شخصیت های برجسته شاهنامه می باشد که از این جهت قابل بررسی است ونام وصفت به ظاهر پارادوکس مانند او بیانگر این امر است. او را می توان شخصیتی خدایی دانست که پس از پشت سر نهادن دگرگونی های مختلف، به آهنگری نزول کرده است اما ویژگی ها و اعمالی همچنان بزرگانه وخداگونه دارد. در این مقاله به کاوشی در این زمینه پرداخته می شود
کلمات کلیدی: شاهنامه, فردوسی, کاوه, آهنگر, اسطوره, آتش, آهن
دریافت مقاله: کاوه،آهنگری فرودست یا خدایی فرود آمده