شاهنامه، اپوس ادبی است که توسط شاعر فردوسی در قرن یازدهم میلادی نگاشته شده است. شاهنامه شامل داستان‌ها، روایت‌ها و افسانه‌هایی است که در طول تاریخ و فرهنگ ایران جریان داشته‌اند. در این آثار ادبی، برخی از رویدادها و شخصیت‌ها واقعی هستند و برخی دیگر نیز از افسانه‌ها و اساطیر الهی الهام گرفته شده‌اند.
شاهنامه، به عنوان یک مجموعه ادبی، تلاش دارد تا تاریخ و فرهنگ ایران را در قالب داستان‌ها و شعرهای شاعرانه روایت کند. برخی از رویدادها و شخصیت‌های درون شاهنامه، اطلاعاتی تاریخی و واقعی را با خود به همراه دارند و برخی دیگر به شکل افسانه‌ها و تخیلات شاعر تجسم شده‌اند.
بنابراین، شاهنامه را می‌توان به عنوان یک آثار ادبی تاریخی و فرهنگی معرفی کرد که اجزای واقعی و افسانه‌ای را با یکدیگر ترکیب کرده است. هدف شاهنامه بیشتر از ارائه تاریخ دقیق و واقعی، ارائه زیبایی‌های ادبی، ارزش‌های فرهنگی و معنوی و تأکید بر قدرت و شجاعت انسان است.