پایان شاهنامه، که به عنوان قسمت “فرودست” شناخته می‌شود، به دلایل مختلفی می‌تواند خوشایند باشد:
۱٫ بازگشت به شکوه گذشته: در این بخش از شاهنامه، قهرمانان افسانه‌ای مانند رستم، کیخسرو و اسکندر دوباره به تصویر کشیده می‌شوند و با شجاعت و حکمت خود به ایران برمی‌گردند. این بازگشت شاهان پیشین و بازآفرینی شکوه و قدرت ایران باستان، در ذهن خوانندگان احساس تمامیت و سرافرازی می‌کند.
۲٫ حقانیت و عدالت: در پایان شاهنامه، عدالت و حقانیت به اقدامات قهرمانان پاداش داده می‌شود. شاهان و قهرمانانی که در دوران شاهنامه در راه عدالت و خدمت به مردم تلاش کرده‌اند، پاداش خداوند را دریافت می‌کنند. این ایده به خواننده احساسی از تأمین و عدالت می‌دهد و به آرزوهای آدمی برای دنیایی بهتر امیدوار می‌شود.
۳٫ آزادی و استقلال: پایان شاهنامه به تصویر می‌کشد که ایران از ظلم و ستم یونانیان، عرب‌ها و سلجوقیان رها شده و دوباره به یک کشور آزاد و مستقل تبدیل می‌شود. این ایده آرمانی برای بسیاری از خوانندگان شاهنامه، احساس شور و امید را به وجود می‌آورد.
در کل، پایان شاهنامه با تمرکز بر آرمان‌ها، بازگشت به شکوه گذشته، حقانیت و عدالت، و آزادی و استقلال، احساس پایانی خوش‌بین و آرامش‌بخش را به خوانندگان منتقل می‌کند.