شاهنامه توسط حکیم ابوالقاسم فردوسی نوشته شده است.
حکیم ابوالقاسم فردوسی، شاعر و نویسندهٔ ایرانی، نویسندهٔ شاهنامه است. وی در دورهٔ ساسانیان به دنیا آمد و در قرن یازدهم میلادی در شهر توس، امپراتوری غزنوی، در حال حاضر قسمتی از افغانستان، مشغول به فعالیت بود.
شاهنامه یا “کتاب پادشاهان”، اپیک شاعرانه‌ای است که توسط فردوسی در طول تقریباً ۳۰ سال نگارش شده است. این اثر معروف‌ترین و بزرگترین اپیک فارسی است و به طور جامع، تاریخ و اسطوره‌های ایران را در قالب شعر و نثر جستجو کرده است.
شاهنامه شامل حدود ۶۰،۰۰۰ بیت شعر در ۶۱۰٬۰۰۰ الی ۶۲۵٬۰۰۰ کلمه است. در این اثر، حکایت‌های بزرگان و قهرمانان ایرانی از زمان خلقت تا حکومت خسرو پرویز، شامل داستان‌هایی از شاهان ایرانی مثل کیومرث، فریدون، ضحاک، کیکاووس، سیاوش، سیامک، رستم و اسفندیار را روایت می‌کند.
فردوسی در نگارش شاهنامه از منابع و داستان‌های مردمی و اسطوره‌های ایرانی استفاده کرده است و آنها را به صورت تحول یافته و به سبک خود ترجمه کرده است. او با آوردن این داستان‌ها به صورت شعری، آنها را به شکلی هنرمندانه و جذاب بیان کرده و در کنار موضوعات اسطوره‌ای، به مسائل اخلاقی، فلسفی و سیاسی نیز پرداخته است.
شاهنامه به عنوان یکی از مهمترین آثار ادبی در ادبیات فارسی شناخته شده است و تأثیر آن ب