شاهنامه، اپیک شاعرانه‌ای است که توسط حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی، شاعر و نویسندهٔ ایرانی در قرن یازدهم میلادی نوشته شده است. فردوسی در طول حدود ۳۰ سال به تدوین شاهنامه پرداخت و در سال ۱۰۱۰ میلادی آن را به پایان رساند. او از منابع و داستان‌های مردمی و اسطوره‌ای ایرانی استفاده کرده و تاریخ و افسانه‌های ایران را در قالب شاهنامه به نثر و شعر جستجو کرده است. شاهنامه معروف‌ترین و بزرگترین اثر ادبی پارسی است که در آن حکایت‌های بزرگان و قهرمانان ایرانی از زمان خلقت تا حکومت خسرو پرویز را روایت می‌کند.