شاهنامه دارای سه قسمت اصلی است که به ترتیب به نامهای “کیانیان”، “کیاپشه‌ها” و “سیاوشیان” شناخته می‌شوند. اما به دلیل واقعیت تاریخی، شاهنامه در پایان قسمت “سیاوشیان” به صورت ناقص به پایان می‌رسد. در این نسخه از شاهنامه، حوادث بعد از سیاوش، مثل حمله تورانیان به ایران و جنگ بین رستم و اسفندیار، به طور مستقیم توصیف نشده است.
پایان شاهنامه نیز با چندین بیت شعر از فردوسی به شکل زیر است:
“بر سر گور کسی که همه خواند
پر است شاهنامه آن گور خواند
نمرده است همه آن چه بیندازد
نه پایان است و نه اوستا گشت”
این بیت‌ها نشان می‌دهد که فردوسی در پایان شاهنامه به ناقصی و جلوگیری از تکمیل اثر خود اشاره کرده است. برخی تفسیر کرده‌اند که این بیت‌ها نشان دهنده آرزوی فردوسی برای ادامه دادن شاهنامه یا تکمیل آن توسط نویسندگان بعدی است.
از آن زمان تاکنون، شاهنامه به عنوان یک اثر ناتمام و ناقص شناخته می‌شود. با این حال، شاهنامه به عنوان یکی از بزرگترین آثار ادبیات جهانی شناخته شده است و تأثیر زیادی بر ادبیات و فرهنگ ایران داشته است.