پشنگست نامش پدر شیده خواند – که شیده بخورشید تابنده ماند
نام : شیده
محل مرگ شیده : نبرد بزرگ کیخسرو بدست خود کیخسرو
دوره شاهنامه ای پیشین : پهلوانی
دوره شاهنامه ای جدید : کیانیان
تبار : تبار پدری به زادشم می رسد
ملیت : تورانی
وابستگان :
پدر شیده : افراسیاب
برادران و خواهران شیده : فرنگیس، منیژه و سُرخه و جهن و گوِ گُردگیر
توضیحات شخصیت :
شیدَه پسر افراسیاب شاه توران در شاهنامه است. کیخسرو شاه ایران او را در آخرین جنگی که به کین خواهی سیاوش درگرفت کشت.
از شیده بار اول هنگام پناه بردن سیاوش به کشور توران یاد شده است. برای بار دوم شیده در داستان خاقان چین چند بار مذکور است. افراسیاب پیش از این طعم شکست سخت از ایرانیان و زابلیان چشیده و در این جنگ پیش‌رو مردد است که نتیجه نبرد چگونه خواهد بود. او برای اطلاع از کیفیت آرایش سپاه کیخسرو ، جاسوسی فرغار نام را برای تجسس به اردوگاه ایرانیان گسیل می‌نماید.
شاهنامه شیده را با هویت دوگانه تحت عنوان پشنگ نیز نام می‌برد ولی این پشنگ نمی‌تواند پورپشنگ لقب منوچهر باشد چون به لحاظ زمانی حیات منوچهر از دوره مزبور متقدم‌تر است. احتمال اینکه پشنگ نخست نیای افراسیاب و پشنگ دوم فرزند او باشد قویتر است اما این تفکیک در شاهنامه صورت نگرفته است. نظم فوق فرمان افراسیاب به شیده پسرش است ولی نخست با نام پشنگ از او یاد می‌شود.
لیست اشعار :