عنوان: بلوچ در شاهنامۀ فردوسی
نویسنده: دکتر هوشنگ محمدی افشار
سابقه شغلی یا تحصیلی نویسنده: استادیار زبان و ادبیات انگلیسی دانشگاه شهید باهنر کرمان
تاریخ نگارش: زمستان ۱۳۹۱ هجری شمسی
منبع: مجلۀ مطالعات ایرانی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، سال دوازدهم، شمارۀ بیست و سوم، بهارو تابستان ۱۳۹۲
چکیده مقاله:
قوم بلوچ و کوچ دوبار در روزگار اساطیری شاهنامه جزو لشکریان سیاوش و کیخسرو در حمله به سرزمین نوران و سه بار در روزگار کسری انوشیروان حضور فعال دارند و همراه دیگر اقوام ایرانی همچون پارس، گیلان، دیلمان و مبارزان دشت سروچ به عنوان مدافعان مرزهای ایران زمین از ایشان باد شده است.
در منابع یونانی و همچنین کتیبه های هخامنشی از جمله کتیبۀ بیستون، هر چند ایالت مکران و گدروزیا از جمله ساتراپ های ایران باستان به شمار می آیند؛ اما از اقوام و مردم ساکن آن ناحیه با عنوان های مزبور نامی پرده نشده است.
در آثار و نوشته های تاریخی و جغرافیایی روزگار اسلامی تقریبا از اواخر سده سوم هجری، این قوم در کوهها و دشت های جنوبی کرمان و ناحیه مکران و بلوچستان کنونی سکونت و حضور جدی دارند و دارای همان ویژگی هایی هستند که در شاهنامه بدانها اشاره و تصریح شده است
در این جستار بخشی از ویژگی های اخلاقی و کیفیت زندگی این قوم نژادۀ ایرانی در شاهنامه و متون کهن به شیوۀ نوصیفی بررسی می‌شود
کلمات کلیدی: شاهنامه, فردوسی, بلوچ, کوچ, قوم و زبان, ویژگی‌ها
دریافت مقاله: بلوچ در شاهنامۀ فردوسی