بررسی و تحلیل کتاب شناسی فردوسی از سال ۱۳۵۷ تا سال ۱۳۸۷

این مقاله به بررسی و تحلیل کمی و کیفی پژوهش های فردوسی شناسی پرداخته و هدف آن توصیف، تحلیل و طبقه بندی کلیۀ کتاب‌هایی است که پس از انقلاب اسلامی در زمینۀ فردوسی و شاهنامۀ او نگاشته شده است. دستاورد های این پژوهش نشان دهندۀ آن است که تمام آثار و تألیفات فردوسی شناسی را می توان در سه دستۀ اصلی: پژوهش های بنیادی، کاربردی و توسعه ای، و در ۱۴ شاخۀ جزیی تر قرار داد. درگروه اول نویسندگان به تبیین و تحلیل مسائل مفهومی در شاهنامه پرداخته اند؛ درگروه دوم زمینه های پژوهش را دربارۀ شاهنامه و فردوسی، به طریق علمی ـ پژوهشی، فراهم آورده اند و در گروه سوم پژوهش های دیگران را دربارۀ فردوسی و شاهنامه، در ابعاد مورد نظر، توسعه بخشیده اند. چشم انداز پژوهش نشان دهندۀ آن است که بیشترین پژوهش ها با روش تحلیلی انجام یافته است. روش این پژوهش توصیفی ـ تحلیلی است که با تکیه بر منابع کتابخانه ای انجام شده است.