شاهنامه و مثنوی دو اپوس ادبی متفاوت هستند. شاهنامه اثری است که توسط فردوسی در قرن یازدهم میلادی نوشته شده و داستان‌ها، روایت‌ها و افسانه‌هایی از تاریخ و فرهنگ ایران را در بر می‌گیرد. شاهنامه به صورت شعری و شاعرانه نوشته شده است و در آن از روزمرگی و مصوّرگی استفاده می‌شود.
از سوی دیگر، مثنوی اثری است که توسط مولوی (جلال‌الدین محمد بلخی) در قرن هفتم میلادی نگاشته شده است. مثنوی به صورت شعری است و شامل مجموعه‌ای از قصه‌ها، مثال‌ها، پند‌ها و معانی عمیق است. آن به طور کلی به عنوان یک کتاب درسی اخلاقی و روحانی در ادبیات فارسی شناخته می‌شود.
بنابراین، شاهنامه و مثنوی دو اپوس ادبی جداگانه هستند و تفاوت‌های زیادی در محتوا، نوع نگارش و هدف دارند.