ورا نامور خواندی نوشزاد – نجستی ز ناز از برش تندباد
نام : نوشزاد
معنای نام نوشزاد : به معنی «فرزند شخص جاودان» است
مرگ نوشزاد : در نبرد با سپاهیان کسری نوشیروان کشته شد
دوره شاهنامه ای پیشین : تاریخی
دوره شاهنامه ای جدید : ساسانیان
تبار : تبار پدری به قباد می رسد
ملیت : ایرانی
وابستگان :
پدر نوشزاد : کسری نوشیروان
مادر نوشزاد : بانویی مسیحی
برادران نوشزاد : هرمزد
توضیحات شخصیت :
انوش ازاد که در شاهنامه به صورت نوشزاد آمده، شاهزاده ساسانی و فرزند ارشد خسرو انوشیروان بود که در سال ۵۵۰ میلادی شورشی را در پارس جنوبی بپا کرد.
بر طبق گفتهٔ تاریخدان بیزانسی، پروکوپیوس، به خاطر یکسری مشاجرهٔ نامعلوم بین نوشزاد و پدرش خسرو، نوشزاد به گندی‌شاپور در خوزستان تبعید شد. در ۵۵۰، وقتی که خبرهایی در مورد وضع سلامتی نامناسب پدرش به گوش می‌رسید، نوشزاد خودش را پادشاه ساسانیان خواند. او خیلی زود موفق شد تا یک لشکر از زندانیان، از مسیحیان اهواز و گندی‌شاپور جمع کند و نامه‌ای برای امپراتوری بیزانس نوشت و از او درخواست حمایت کرد.
وقتی که مشخص شد خسرو از بیماری بهبود یافته، دو تا از افسران ارتش ساسانی، برزین و فریبرز برای سرکوب نوشزاد فرستاده شدند. آنها موفق شدند او را شکست داده و زنده اسیر کنند. بر طبق برخی منابع، نوشزاد اعدام شد. با این حال پروکوپیوس گزارش داده که خسرو فرزند خود را با بریدن و قطع عضو کردن صورتش به جای کشتن او مجازات کرده است، چرا که در امپراتوری ساسانی تنها اشخاصی که از نظر جسمی سالم بودند می‌توانستند بر ایران حکومت کنند.
لیست اشعار :