عنوان: گفت و گو در شاهنامه
نویسنده: غلامعلی فلاح
سابقه شغلی یا تحصیلی نویسنده: استادیار زبان و ادربیات فارسی دانشگاه تربیت معلم تهران
تاریخ نگارش: تابستان ۱۳۸۶ هجری شمسی
منبع: مجلۀ دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تربیت معلم تهران، سال شانزدهم، شمارۀ شصت، بهار ۱۳۸۷
چکیده مقاله:
در نوشتار حاضر، گفت و گو ـ که از مهم ترین شگردها در حوزه ادبیات داستانی سنتی و مدرن اعم از منظوم و منثور به شمار می رود ـ در یکی از شاهکارهای متون کلاسیک؛ یعنی شاهنامۀ فردوسی مورد کنکاش قرار گرفته است. از این رو، ابتدا اصطلاح گفت و گو از منظر داستان، تعریف و جایگاه و کارکردهای آن تبیین شده و در ادامه، نخست گفت و گوهای متکثر و متنوع شاهنامه استخراج شده و سپس از زوایای مختلف، از جمله مستقیم و غیر مستقیم بودن گفت و گوها و نیز با عنایت به دو سویه گفت و گو که یک سویه آن پهلوانان هستند دسته بندی گردیده است. آن گاه برای تبیین جایگاه این شگرد داستانی در شاهنامه، نمونه های برتر گفت و گو که عمدتا ویژه بخش پهلوانی هستند، تحلیل و بررسی شده است و در پایان، در باب موضوع گفت و گوها که با توجه به موقعیت و محل آن فرق می کند نیز بحث شده است و چنین نتیجه گرفته شده که تجلی گاه این شگرد داستانی در بخش پهلوانی است و موضوع غالب این گفت و گوها نیز عمدتا مفاخره و اظهار برتری است.
کلمات کلیدی: شاهنامه, فردوسی, پیمان, سوگند, ایران
دریافت مقاله: گفت و گو در شاهنامه