پادافراه در شاهنامه

شاهنامه میدان عمل پهلوانان و سرکردگان است. در اینجا، هر کاری نتیجه ای منطقی در پی دارد. نقش آفرینان حماسه و اسطوره، پاداش و پادافراه کارهای خویش را بر پایۀ متطق اسطوره و حماسه دریافت می کند. پاد اقراء روتدی ایزدی است که آدمی چنان که به کارهای زشت و نادرست دست یازد، سرانجام بی هیچ گمان پذیرای آن خواهد بود و این بر پایه ی خرد و دین ورزی استوار است و ریشه در باورهای کهن دارد. کیفرها یا بر پایه قراردادهای اجتماعی است که سرکردگان و پهلوانان آنها را اجرا می کنند مانند خیانت و کوتاهی در جنگ و بیداد و ستم و یا محصول طبیعی کارهای آدمی مانند بی خردی، رشک، آزمتدی، تندخویی و دروغ است. عواملی نیز دور کنندگان پادافراه به شمار می آیند چون هنر، دانش، تژاد، بازگشت از گتاه و خواهشگری. به انواع بادافراه در شاهنامه اشاره شده است که گاه تناسبی با بزه انتسابی ندارند. بر دار زدن به دو نیم کردن، در آتش سوزاندن و در خندق کاشتن از آن جمله است.