نگهبان دژ رزم دیده هجیر – که با زور و دل بود و با دار و گیر
نام : هجیر
ریشه نام هجیر : نام هجیر از واژه ایرانی کهن Hu-čiθra گرفته شده‌است که به معنی «از تبار نیک» است و در پهلوی به صورت hutōxmak ترجمه شده‌است. در پارسی میانه به گونهٔ hu-čihr و در فارسی نوین به گونه Hožir/Hojir آمده‌است که به معنی «زیبا» است
محل مرگ هجیر : همراه با گیو و بیژن و سایر پهلوان هنگام همراهی کیخسرو در برف ناپدید می شوند.
دوره شاهنامه ای پیشین : پهلوانی
دوره شاهنامه ای جدید : کیانیان
تبار : تبار پدری به کشواد می رسد
ملیت : ایرانی
وابستگان :
پدر هجیر : گودرز
برادران هجیر : گیو، بهرام، شیدوش، رهام و نستوه
توضحات شخصیت :
هُجیر (که گاه به اشتباه هَجیر خوانده می‌شود) پهلوان ایرانی و ارگ‌بد دژسفید است که در مرز میان ایران و توران جای داشت. هجیر پسر گودرز بوده و یکی از چهره‌های برجستهٔ خاندان گودرز است.
هنگامی که سهراب عزم جنگ کیکاووس و ایرانیان را نمود، هجیر ارگ‌بد دژ سپید بود و در آنجا با سهراب مواجه گشت. نبردی که بین آن‌ها درگرفت، سهراب توانست هجیر را شکست دهد، هجیر زینهار خواست و سهراب به او امان داد. مدتی بعد از این رویداد، لشکری از ایران در مقابل سپاه توران صف‌آرایی نمود. سهراب می‌خواست با کمک هجیر، پدرش رستم از میان لشکر ایران پیدا کند اما هجیر او را گمراه کرد.
لیست اشعار :