شخصیت های شاهنامه – مزدک

بیامد یکی مرد مزدک بنام – سخنگوی با دانش و رای و کام

نام : مزدک

نام های دیگر مزدک : مزدکو، مزدکا، مژدک و مزدق

محل تولد مزدک : مازاریا یا پسا یا اصطخر

محل مرگ مزدک : در مدائن بدست خسرو انوشیروان

دوره شاهنامه ای پیشین : تاریخی

دوره شاهنامه ای جدید : ساسانیان

لقب های مزدک : پیامبر

ملیت : ایرانی

وابستگان :

پدر مزدک : بامداد

همسر مزدک : حمزه دختر فاده

توضیحات شخصیت :

مَزْدَک پسر بامداد یا مزدک بامدادان، اصلاح‌گر اجتماعی و کنشگر مذهبیِ ایرانی در عصر شاهنشاهی ساسانی بود. وی در دورهٔ پادشاهی قباد یکم ساسانی فرقه‌ای مذهبی بنیان نهاد و به تبلیغ آن پرداخت. او مروج آیینی بود که تحت تأثیر باورهای مانی به‌ویژه باور «بوندوس» یا «زرتشت خورگان» قرار داشت؛ در واقع، می‌توان گفت فرقه‌ای که مزدک بسط و گسترش داد همان آیین بوندوس بود.

اوضاع ایرانشهر در زمان ترویج آیین مزدک بسیار نابسامان بود، و این کشور با بحران‌های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی فراوانی دست‌وپنجه نرم می‌کرد. پیش از ظهور مزدک، قدرت شاه در مقابل قدرت طبقهٔ اشراف، روحانیون و صاحبان قدرت رو به افول گذارده بود. در برابر، قباد به حمایت از مزدکیان به‌منظور کاستن از قدرت اشراف و روحانیون دست یازید. این امر باعث همراهی مزدک و مزدکیان با پادشاهی قباد شد و اتحاد نوظهور قباد و مزدکیان از قدرت و نفوذ طبقهٔ اشراف، بزرگان و روحانیون به نفع شاهنشاه کاست. هم‌دلی قباد با مزدکیان سبب شد که آیین مزدک در تمامی قلمرو ایرانشهر بسط و گسترش یابد و حتی از مرزهای ایران نیز پا فراتر بگذارد و به شبه‌جزیره عربستان برسد. با این همه، قباد در اواخر پادشاهی خود از حمایت مزدکیان دست کشید و همین امر موجب قتل‌عام مزدک و مزدکیان به‌دست خسرو یکم شد.

لیست اشعار :

پادشاهی قباد – بخش ۲

قبلی «
بعدی »