آموزه های اخلاقی و منش فرماندهی شخصیت های شاهنامه فردوسی (مطالعه موردی: داستان فرود سیاووشان)

عنوان: آموزه های اخلاقی و منش فرماندهی شخصیت های شاهنامه فردوسی (مطالعه موردی: داستان فرود سیاووشان)

نویسندگان: یحیی حسینایی / محمد رضا ایروانی

سابقه شغلی یا تحصیلی نویسندگان: کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی و مدرس دانشگاه امام علی(ع) / کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی و مدرس دانشگاه امام علی(ع)

تاریخ نگارش: زمستان ۱۳۸۹

منبع: فصلنامۀ علمی-پژوهشی مدیریت نظامی، شمارۀ بیست و یک، سال یازدهم، بهار ۱۳۹۰، صفحۀ ۱۱۱-۱۳۲

چکیده مقاله:

شاهنامه سراسر پند و حکمت است. بدون شک ویژگی های، اخلاقی، کردار و رفتار (منش پهلوانی) در نتیجۀ جنگ ها تعیین کننده است. گزینش و انتخاب درست فرماندهان برای مسئولیت های گوناگون در پیشبرد اهداف سازمان و موفقیت یا عدم موفقیت فرماندهان یا مدیران نقش اساسی دارد. فردوسی در داستان فرود سیاوشان برخی از صفات نیک و بد فرماندهان و پهلوانان را بیان می کند؛ از سویی این صفات باعث بروز عکس العمل های متفاوتی می شود که نتیجۀ جنگ را رقم می زند و نشان دهندۀ ارتباط آن با صدور دستورات نظامی است. این پژوهش به صورت توصیفی و از نوع کیفی است و هدف از آن بیان جنبه های اخلاقی شخصیت های پهلوانان در موقعیت های گوناگون و ارتباط آن با رفتار و اخلاق فرماندهان است. در این مقاله پس از ذکر خلاصۀ داستان، برخی از این گونه برخوردها و رفتارها را در داستانی از شاهنامه فردوسی و در قالب چند نکتۀ آموزنده مدیریتی بیان می کنیم.

کلمات کلیدی: شاهنامه, فردوسی, اخلاق, رفتار, منش فرماندهی, توس, فرود

دریافت مقاله: آموزه های اخلاقی و منش فرماندهی شخصیت های شاهنامه فردوسی (مطالعه موردی: داستان فرود سیاووشان)

قبلی «
بعدی »